Na 6 jaar ministerie van SZW, als eindredacteur bij de site voor gemeenten, start ik in 2006 als zelfstandige met het idee om me met webcommunicatie te profileren. Ik kom makkelijk aan de slag via bureaus, rol steeds door naar de volgende interimfunctie. Een succesvol begin, ik kan niet anders zeggen. Toch krijg ik de smaak van het échte ondernemen pas later te pakken als ik ruimte maak om nieuwe dingen uit te proberen.
In 2009 lees ik het boek van Bert Pol en Christine Swankhuisen, over overheidscommunicatie en sociale psychologie. Een jaar later doe ik de masterclass bij Pol en ik ontmoet vakgenoot Loes Hekkens. Na veel boeiende gesprekken over ons vak besluiten Loes en ik samen een boek te schrijven en Bert Pol doet mee. We willlen onze opdrachtgevers duidelijk maken hoe je sociale psychologie kunt gebruiken voor betere communicatie. Het boek is een hele bevalling, maar buitengewoon leerzaam. En zo begint ook het echte ondernemen.
In 2012 brengen we ons boek Communicatiekragt uit bij Boom Lemma. We leuren ons suf, maar gedragsverandering leeft nog nauwelijks. Een blogsite (inmiddels opgeheven) en een groep op Linkedin brengt ons weliswaar wat bekendheid maar we lopen aan tegen onbegrip en ons verhaal blijkt moeilijk te verkopen. We ontwikkelen ook een training, samen met gedragswetenschapper Madelief Bertens. Ook doen we samen een opdracht bij 13 Noord-Hollandse gemeenten om burenhulp en vrijwilligerswerk te stimuleren.
‘Ik ben als ondernemer altijd bezig met zoeken, experimenteren en leren. Niks ligt vast. Dat is nou juist de lol.’
Een paar jaar later: gedragsverandering is steeds meer onderwerp van gesprek onder vakgenoten. Er wordt veel genudged om me heen, Cialdini viert hoogtijdagen. Maar ik vind het vaak veel te oppervlakkig: hoe kan je nou expert in één dag zijn zoals iemand claimt. Na vier jaar boeken lezen over gedragspsychologie, weet ik pas echt hoe ingewikkeld het in elkaar zit. Ik zie psychologie steeds meer als basis voor alle communicatie en niet als dingetje erbij.
Op zoek naar nieuwe invalshoeken en uitdagingen kom ik terecht bij de Communicatiewinkel (2015). Ik leer mezelf beter kennen. Ik leer wat mijn innerlijke drive is: dat ik wil bijdragen aan een maatschappij waarin ieder mens tot zijn recht komt. Ik besluit me meer te richten op de zorg- en welzijnssector en begin een netwerk op te bouwen, praten, praten, praten. Ik mag me nog niet verheugen op een snel succes.
Ik kom terecht in een hele andere hoek: afval scheiden, duurzaamheid en groen :-D. Gelukkig zie ik in iedere opdracht iets te leren. Ik leer dat groene omgeving en sociale coherentie hand in hand gaan. Dat wijkgericht werken bij sommige gemeenten in de kinderschoenen staat maar steeds meer vorm krijgt en met effect. Ik zie dat ik daarin als persoonlijkheid goed tot mijn recht kom. Ik zie een nieuwe missie opdoemen: combineren van groen, sociaal, wijkgericht werken. Mijn bijdrage leveren door te helpen effectief te communiceren. Met kennis van zaken van psychologie. Mooi pakketje vind ik eigenlijk wel.
Mijn sociale drive geef ik in 2017 vorm met de VrijeVogelAcademie voor thuiszitters, een experiment dat mislukt, net als vele andere kleine initiatieven leer ik later in een masterclass over maatschappelijke transities. Het hoort erbij en ik leer ervan.
Intussen help ik de gemeente Purmerend met haar deelname aan de Nationale Groencompetitie wat als hefboom moet dienen om inwoners centraal te stellen en meer geld vrij te maken voor beter groen in de stad. Geen goud voor Purmerend, maar missie wel geslaagd.
Groen wordt mijn tweede tak van sport. Ik houd van plantjes en vind het heel interessant hoe de gemeente zijn openbare ruimte leefbaar maakt met groen. Purmerend vraagt mij om te helpen bij het schrijven van haar groenplannen. In 2019 volgt ook Katwijk.
En tegelijk krijg ik in 2018 ook een kans in het sociaal domein, als communicatieadviseur bij de William Schrikker Stichting voor jeugdbescherming en jeugdreclassering. Wat een heftig beroep! En wat een moeilijke omstandigheden in de jeugdzorg! Intern valt er heel wat voor mij te doen. Het zijn kleine stappen die we met de organisatie maken, maar wel vooruit.
Het is december 2019 en na ruim een jaar zit deze klus erop voor mij want er komt een vaste kracht. Tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik ben benieuwd wat het ondernemerschap me in 2020 gaat brengen. Wordt vervolgd.